Κίμων

Ο Κίμων (περ. 510 – 450 π.Χ.) ήταν Αθηναίος πολιτικός και, με τον τίτλο του στρατηγού, διατελούσε συχνά διοικητής του Αθηναϊκού στόλου όταν η πόλη βρισκόταν στο απόγειο της δύναμής της. Απέκτησε στρατιωτική φήμη νικώντας το Σπαρτιάτη αντίπαλό του Παυσανία και έπειτα τους Πέρσες, σε ξηρά και θάλασσα, με αποτέλεσμα την επέκταση των μελών και της ισχύος της Δηλιακής Συμμαχίας της οποίας ηγήθηκε για πάνω από μία δεκαετία. Χωρίς την αρωγή του πολιτικού του αντιπάλου Περικλή, ο Κίμωνας αργότερα εξορίστηκε από την Αθήνα και ποτέ δεν ανέκτησε την προηγούμενη θέση του στην πολιτική ζωή αλλά είχε κάνει ήδη αρκετά ώστε να αποκτήσει μια διαρκή φήμη ως ένας από τους σπουδαιότερους Αθηναίους στρατηγούς. Αποτέλεσε θέμα ενός από τους Βίους του Πλούταρχου.

Πρώιμος βίος

Γεννημένος γύρω στο 510 π.Χ., ο Κίμων ήταν ο γιος του στρατηγού και πολιτικού Μιλτιάδη, ο οποίος είχε νικήσει τους Πέρσες στη Μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ. Η μητέρα του Ηγησιπύλη, ως κόρη του Ολόρου, βασιλιά της Θράκης, ήταν επίσης εύπορη. Αδελφή του Κίμωνα ήταν η Ελπινίκη και υπάρχουν κατηγορίες, που υποστηρίζονται από κάποιες αρχαιολογικές ενδείξεις, αιμομιξίας μεταξύ τους, παρότι εκείνη ήταν παντρεμένη με τον Καλλία, έναν επιφανή πολιτικό. Ο Κίμων παντρεύτηκε την Ισοδίκη από την Αθηναϊκή αριστοκρατική οικογένεια των Αλκμεωνιδών και με τις ισχυρές οικογενειακές προσβάσεις έμελλε να ανέλθει στην κορυφή της Αθηναϊκής πολιτικής.

Στρατιωτικά Επιτεύγματα

Ο Κίμων πολέμησε στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας το 480 π.Χ. αλλά πέρασε για πρώτη φορά στο πολιτικό προσκήνιο το 479 π.Χ. όταν ήταν μέλος μιας αντιπροσωπείας που στάλθηκε στη Σπάρτη. Τα επόμενα χρόνια είχε μεγάλη επίδραση στο να πείσει τις Ελληνικές ναυτικές δυνάμεις να ενταχθούν στη Δηλιακή Συμμαχία και μεταξύ του 476 και του 463 π.Χ. εκλεγόταν συχνά στρατηγός και γενικός διοικητής του Αθηναϊκού στόλου και της Συμμαχίας συνολικά. Ανάμεσα στις σημαντικές του νίκες, ήταν η απομάκρυνση των Δολόπων πειρατών από το νησί της Σκύρου στο Αιγαίο πέλαγος γύρω στο 475 π.Χ. Εξ αυτού του γεγονότος κέρδισε φήμη φέρνοντας πίσω στην Αθήνα τα οστά του θρυλικού βασιλιά της πόλης Θησέα και έπειτα μετέτρεψε το νησί σε Αθηναϊκή κτήση.

Σε μία άλλη επιτυχημένη επιχείρηση νίκησε τον Σπαρτιάτη στρατηγό Παυσανία και τον απομάκρυνε από το Βυζάντιο, επίσης γύρω στο 475 π.Χ. Κατέκτησε επίσης την Ηιόνα στη Θράκη την ίδια χρονιά για λογαριασμό της Αθήνας. Οι κάτοικοί της έγιναν δούλοι και ο Κίμων ανέγειρε τρία αγάλματα του Ερμή προς τιμήν αυτής της νίκης. Το άστρο του Κίμωνα έλαμψε ακόμα περισσότερο γύρω στο 466 π.Χ. όταν επικράτησε των Περσών στον Ευρυμέδοντα, στη νότια ακτή της Μικράς Ασίας, πραγματικά δύο φορές μέσα σε μία ημέρα, αρχικά σε συμπλοκή στη θάλασσα και έπειτα στη ξηρά, απέναντι σε υπέρτερες δυνάμεις. Στον Κίμωνα ακόμα αποδίδεται η βελτίωση της αποτελεσματικότητας της Ελληνικής τριήρους διευρύνοντας τα καταστρώματά της και τις κλίμακες του πλοίου επιτρέποντας τη μεταφορά περισσότερων οπλιτών. Σε άλλο ένα δείγμα επινοητικότητας, ο στρατηγός μεταμφίεσε σε Πέρσες μερικούς από τους άνδρες του, χρησιμοποιώντας ενδύματα που είχε αποκομίσει για να κάνει επιδρομή σε ένα εχθρικό στρατόπεδο. Η νίκη του επέτρεψε την ενσωμάτωση επιπλέον συμμάχων για την ανάπτυξη της Συμμαχίας της Δήλου και την εξύψωση της φήμης του ως ένας από τους σημαντικότερους στρατιωτικούς διοικητές της Αθήνας.

Επίσης ο Κίμων έκανε πολλά και για τους απλούς πολίτες της πόλης του. Αναδόμησε πολλούς δημόσιους χώρους, βελτίωσε τα νότια τείχη της ακρόπολης, φρόντισε για την παροχή νερού στην Ακαδημία και πρόσθεσε δέντρα στην αγορά και στο γυμναστήριο της Ακαδημίας, έδωσε επιδόματα στους απόρους και χρηματοδότησε προσωπικά ένα πρόγραμμα ενίσχυσης της οχύρωσης των Μακρών Τειχών που σύνδεαν την Αθήνα με το λιμάνι της, τον Πειραιά.

Μετά τη νίκη επί των Περσών, κάποιοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ο Κίμων προσφέρθηκε ως μεσολαβητής για τη σύναψη ειρήνης μεταξύ της Αθήνας και της Περσίας αλλά οι αντίπαλοί του τον απέτρεψαν. Η Ειρήνη του Καλλία, περίπου το 450 π.Χ. (προτάθηκε από τον γαμπρό του Κίμωνα), πιθανώς, ήταν μια επανεξέταση ή και μια επέκταση του αρχικού σχεδίου του Κίμωνα. Ο Κίμων μπορεί να είχε τελειώσει με την Περσία, τον παλιό οικογενειακό εχθρό, αλλά δεν σταμάτησε τις στρατιωτικές εκστρατείες και κατέκτησε τη Χερσόννησο στη Θράκη και στο βόρειο Αιγαίο τη Θάσο (μαζί με τα χρυσορυχεία της) ανάμεσα στο 465 και 463 π.Χ. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο η πρόταση προς τα αυξανόμενα μέλη της Δηλιακής Συμμαχίας, που γρήγορα μετατρεπόταν σε Αθηναϊκή αυτοκρατορία, να πληρώνουν στην Αθήνα χρήματα αντί να συνεισφέρουν με πλοία και άνδρες άνηκε στον Κίμωνα.

Αντιπαλότητα με τον Περικλή και Εξορία

Η πολιτική σταδιοδρομία του Κίμωνα πλήχθηκε όταν το 463 π.Χ., ο Περικλής τον κατηγόρησε επισήμως για διαφθορά. Ειδικότερα, κατηγορήθηκε ότι τον δωροδόκησε ο Βασιλιάς της Μακεδονίας Αλέξανδρος Α΄, ώστε να μην εισβάλει στην επικράτειά του. Αφού αθωώθηκε, ο Κίμων στάλθηκε προς βοήθεια της Σπάρτης απέναντι σε μια εξέγερση των ειλώτων. Ωστόσο οι Σπαρτιάτες αρνήθηκαν και ζήτησαν να επιστρέψει ο στρατός των οπλιτών του, φοβούμενοι για τις προθέσεις του. Κατά συνέπεια, το 461 π.Χ., ο Κίμων, που πάντα πιστευόταν ότι συμπαθούσε τους Σπαρτιάτες, εξοστρακίστηκε και εξορίστηκε για δέκα χρόνια από την Αθήνα. Η φήμη του για τη διοργάνωση πολυτελών συμποσίων και την ανάληψη ακριβών δημοσίων έργων δεν βοήθησαν στη μεταστροφή της κοινής γνώμης.

Το 457 π.Χ. ο Κίμων πρόσφερε τις υπηρεσίες του στην Τανάγρα απέναντι σε μια κοινή δύναμη Σπαρτιατών και Θηβαίων αλλά οι Αθηναίοι αρνήθηκαν και έχασαν τη μάχη. Όταν συμπλήρωσε τη δεκαετή ποινή του, ο Κίμων τελικά επέστρεψε στην πατρίδα του και έκλεισε μια συμφωνία ειρήνης με τη Σπάρτη. Αργότερα, πολεμώντας τους Πέρσες μέχρι την τελευταία στιγμή, πέθανε στην Κύπρο, είτε στη μάχη είτε από ασθένεια, το 450 π.Χ. Όπως συνοψίζει ο Πλούταρχος «Ήταν γενναίος σαν το Μιλτιάδη και ευφυής σαν το Θεμιστοκλή και γενικότερα αναγνωριζόταν ως δικαιότερος και των δύο». (Κίμων, 146)