Aztek Medeniyeti

Aztek İmparatorluğu (c. 1345-1521) en büyük ölçüde kuzey Mezoamerika'nın çoğunu kapladı. Aztek savaşçıları komşu devletlere hükmedebildi ve Montezuma gibi yöneticilerin Aztek ideallerini ve dinini Meksika'ya dayatmasına izin verdi. Tarım ve ticarette son derece başarılı olan büyük Mezoamerikan uygarlıklarının sonuncusu, sanatı ve mimarisiyle de dikkat çekti.

Başkenti Tenochtitlan'da (Mexico City) olan Aztek uygarlığı, arkeoloji, yerli kitaplar (kodlar) ve İspanyol fatihlerinden hem askerler hem de Hıristiyan din adamları tarafından uzun ve ayrıntılı hesaplar içeren kaynaklarla aslında en iyi belgelenmiş Mezoamerikan uygarlığıdır. Bu son kaynaklar her zaman güvenilir olmayabilir, ancak Aztekler, kurumları, dini uygulamaları, Aztek savaşı ve günlük yaşamı hakkında sahip olduğumuz resimler bakımından zengindir ve 21. yüzyıl (MS) arkeolog ve bilim insanlarının çabalarıyla eklenen ayrıntılarla sürekli olarak genişlemeye devam etmektedir.

Tarihsel Bakış

1100 civarında Orta Meksika'ya yayılmış olan şehir devletleri veya altepetller, yerel kaynaklar ve bölgesel hakimiyet için birbirleriyle rekabet etmeye başladılar. Her devletin bir soylular konseyine liderlik eden kendi hükümdarı ya da tlatoani'si vardı, ancak tarım arazileriyle çevrili bu küçük şehir merkezleri kısa süre sonra zenginliklerini ve nüfuzlarını genişletmeye çalıştılar, böylece c. 1400 Meksika Vadisi'nde birkaç küçük imparatorluk kuruldu. Bunlar arasında baskın olanlar, Acholhua bölgesinin başkenti Texcoco ve Tepenec'in başkenti Azcapotzalco idi. Bu iki imparatorluk 1428 yılında Tepanek Savaşı'nda karşı karşıya geldi. Azcapotzalco kuvvetleri Texcoco, Tenochtitlan (Meksika'nın başkenti) ve diğer birkaç küçük şehrin ittifakı tarafından yenildi. Zaferin ardından, Texcoco, Tenochtitlan ve isyancı Tepanec şehri Tlacopan arasında bir Üçlü İttifak kuruldu. Savaş ganimetlerinin - genellikle fethedilenlerin haraçları şeklinde - bu üç büyük şehir arasında paylaşıldığı bir toprak genişletme kampanyası başladı. Zamanla Tenochtitlan Alliance'a hükmetmeye başladı, hükümdarı en yüksek hükümdar oldu - huey tlatoque ("yüksek kral") ve şehir kendisini Aztek imparatorluğunun başkenti olarak kurdu.

İmparatorluk 1430'dan itibaren genişlemeye devam etti ve Aztek ordusu - tüm yetişkin erkeklerin, müttefik ve fethedilen devletlerden sağlanan adamların ve Aztek toplumunun Kartal ve Jaguar savaşçıları gibi seçkin üyelerinin askere alınmasıyla desteklendi - rakiplerini bir kenara itti. Bir Aztek savaşçısı dolgulu pamuklu zırh giyer, deri kaplı tahta veya kamıştan bir kalkan taşır ve süper keskin obsidyen kılıç sopası (macuahuitl), mızrak veya ok atıcı (atlatl) ve yay ve ok gibi silahlar kullanırdı. Elit savaşçılar ayrıca rütbelerini belirtmek için muhteşem tüylü ve hayvan derisinden kostümler ve başlıklar giyerlerdi. Savaşlar büyük şehirlerde veya çevresinde yoğunlaştı ve bunlar düştüğünde galipler tüm çevredeki bölgeyi talep etti. Düzenli haraçlar çıkarıldı ve tutsaklar ritüel kurban için Tenochtitlan'a geri götürüldü. Bu şekilde Aztek imparatorluğu, 135.000 kilometrekarelik bir alanı kaplayan kuzey Meksika'nın çoğunu kapladı.

İmparatorluk, Aztek kültürünün kalbinden yetkililerin atanması, evlilikler, hediye verme, önemli törenlere davetler, Aztek imparatorluk ideolojisini destekleyen anıtlar ve sanat eserlerinin inşası ve hepsinden önemlisi, her şeyden önce mevcut askeri müdahale tehtidi ile bir arada tutuldu. Bazı devletler diğerlerinden daha fazla entegre olurken, imparatorluğun uç noktalarındakiler, daha düşmanca komşulara, özellikle Tarascan uygarlığına karşı yararlı tampon bölgeler haline geldi.

Tenochtitlan

Aztek başkenti Tenochtitlán (bugün Mexico City'nin altında), Texcoco Gölü'nün batı kıyısında gelişti, böylece şehir 16. yüzyılın başlarında en az 200.000 nüfuslu olabilir ve onu Kolomb Öncesi Amerika'nın en büyük şehri haline getirdi. Burdaki sakinler birkaç sosyal katmana ayrıldı. En tepede yerel yöneticiler (teteuhctin), ardından soylular (pipiltin), halk (macehualtin), serfler (mayeque) ve son olarak köleler (tlacohtin) geldi. Tabakalar nispeten sabit görünüyor, ancak aralarında, özellikle alt sınıflarda, bazı hareketlerin olduğuna dair bazı kanıtlar var.

Tenochtitlan sadece siyasi ve dini başkent değil, aynı zamanda altın, yeşiltaş, turkuaz, pamuk, kakao çekirdekleri, tütün, çömlek, aletler, silahlar, gıda maddeleri (tortilla, şili sosları, mısır), fasulye ve hatta böcekler, örneğin) ve köleler gibi malların girip çıktığı büyük bir ticaret merkeziydi. İspanyol işgalciler şehrin görkeminden ve muhteşem mimarisinden ve sanat eserlerinden, özellikle Templo Mayor piramidinden ve devasa taş heykellerden çok etkilendiler. Şehre hakim olmak, tapınakları ve anıtsal balo sahası ile devasa Kutsal Bölge idi. Tenochtitlan'ın su yönetimi, aynı zamanda, Azteklerin tarımsal kapasitesini büyük ölçüde artıran Chinampalar - yükseltilmiş ve su basmış tarlalar - ile çevrili olan şehri çaprazlayan büyük kanallarla da etkileyiciydi. Ayrıca sel önleyici setler, tatlı su için yapay rezervuarlar ve şehrin dört bir yanına dağılmış harika çiçek bahçeleri vardı.

Tüm şehir, özellikle lüks törenlerle ağırlanan, Mexica Azteklerinin gerçekten olduğunu görebilen soyluları ziyaret etmek için insanlarda hayranlık uyandırmak için tasarlandı:

Dünyanın efendileri, imparatorlukları o kadar geniş ve boldu ki, tüm ulusları fethetmişlerdi ve hepsi onların vassallarıydı. Bu kadar zenginlik ve bolluk, bu kadar yetki ve güç gören konuklar dehşete kapıldılar. (İspanyol rahip Diego Durán, Nichols'tan alıntı, 451)

Din

Mitoloji ve din, çoğu eski kültürde olduğu gibi, Aztekler için yakından iç içe geçmişti. Tenochtitlán'ın kuruluşu, uzak kuzeybatıdaki efsanevi bolluk Aztlan ülkesinden (kelimenin tam anlamıyla 'Beyaz Balıkçıllar Ülkesi' ve Aztek adının kökeni) halkların ilk olarak Meksika Vadisi'ne yerleştiği inancına dayanıyordu. Bu göçmenlerin yeni evlerini tam olarak nereye inşa etmeleri gerektiğini göstermek için bir kaktüsün üzerinde oturan bir kartalı gönderen tanrıları Huitzilopochtli tarafından onlara yol gösterilmişti. Tanrı bu insanlara aynı zamanda Nahuatl dilini konuşan diğer etnik gruplarla birlikte şimdi genellikle Aztekler olarak bilinen halkları oluşturan Mexica adını verdi.

Aztek panteonu, eski Mezoamerikan tanrılarının ve özellikle Meksika tanrılarının bir karışımını içeriyordu. Tapınılan başlıca iki tanrı Huitzilopochtli (savaş ve güneş tanrısı) ve Tlaloc (yağmur tanrısı) idi ve her ikisinin de Tenochtitlan'ın kalbindeki Templo Mayor piramidinin tepesinde bir tapınağı vardı. Diğer önemli tanrılar Quetzalcoatl (birçok Mezoamerikan kültüründe ortak olan tüylü yılan tanrısı), Tezcatlipoca (Texcoco'daki en yüksek tanrı), Xipe Totec (Bahar ve tarım tanrısı), Xiuhtecuhtli (ateş tanrısı), Xochipilli (yaz zamanı ve çiçek tanrısı) idi. , Ometeotl (yaratıcı tanrı), Mictlantecuhtli (ölülerin tanrısı) ve Coatlicue (toprak ana tanrıçası).

Bu bazen şaşırtıcı tanrılar dizisi, insanlık durumunun her yönüne yönetti. Bu tanrıların onuruna yapılan törenlerin zamanlaması çeşitli takvimler tarafından belirlendi. Timsah ve Rüzgar gibi isimler taşıyan 13 günlük 20 haftaya bölünmüş 260 günlük Aztek takvimi vardı. Ayrıca her biri 20 günden oluşan 18 aydan oluşan bir Güneş takvimi vardı. Venüs'ün yükselişini kapsayan 584 günlük dönem de önemliydi ve dikkate alınması gereken 52 yıllık bir güneş döngüsü vardı. Gezegenlerin ve yıldızların hareketi dikkatle gözlemlendi (Maya'nın yaptığı kadar doğru olmasa da) ve birçok dini ayin ve tarım uygulamasının belirli zamanlaması için güdü sağladılar.

Güneş, şaşırtıcı olmayan bir şekilde, Aztekler için büyük bir öneme sahipti. Dünyanın bir dizi kozmik çağdan geçtiğine, her birinin kendi güneşine sahip olduğuna, ancak sonunda her dünyanın yok edildiğine ve beşinci ve son çağa -Aztekler için günümüz olana- ulaşılıncaya kadar değiştirildiğine inanıyorlardı. Bu kozmik ilerleme, ünlü Güneş Taşı'nda harika bir şekilde temsil edildi, ancak aynı zamanda başka birçok yerde de ortaya çıkıyor.

Tanrılar festivaller, ziyafetler, müzik, dans, heykel süslemeleri, tütsü yakma, değerli eşyaların törensel gömülmesi, kan dökme gibi kefaretler ve hayvan kurbanları ile onurlandırılırdı. Hem yetişkinler hem de daha az sıklıkla çocuklar için insan kurban etme, tanrıları mecazi olarak 'beslemek' ve onları mutlu etmek için yapılırdı, çünkü onlar öfkelenir ve fırtınalar, kuraklıklar vb. göndererek insanlar için hayatı zorlaştırır, hatta sadece güneşin her gün ortaya çıkmasını sağlamak için bile yapılırdı. İnsan kurban etme kurbanları genellikle savaşlarda kaybeden taraftan alınırdı. Gerçekten de, sözde 'Çiçekli Savaşlar' özellikle kurbanları toplamak için yapıldı. En prestijli teklifler, savaşta büyük cesaret gösteren savaşçılardı. Kurbanın kendisi üç ana biçim alabilir: kalp çıkarılır, kurbanın kafası kesilir veya kurban, seçkin savaşçılara karşı umutsuzca tek taraflı bir mücadelede savaşmaya zorlanırdı. Ayrıca belirli bir tanrının kılık ve kıyafetini giyen ve törenin doruk noktasında kendilerini kurban eden taklitçiler de vardı.

Mimarlık ve Sanat

Aztekler güzel sanatlara değer veriyorlardı ve imparatorluklarının dört bir yanından Tenochtitlan'a getirilmek ve genellikle törenle gömülmek için parçalar topladılar. Aztek sanatı, eklektik olmasa da hiçbir şey değildi ve minyatür oymalı değerli nesnelerden devasa taş tapınaklara kadar uzanıyordu. Anıtsal heykeller özel bir favoriydi ve devasa Coatlicue heykeli gibi korkunç canavarlar olabilir veya oturmuş Xochipilli'nin ünlü heykeli gibi gerçeğe çok yakın olabilir.

Loncalar halinde örgütlenen ve ana saraylara bağlı olan zanaatkarlar, ametist, kaya kristali, altın, gümüş ve egzotik tüyler gibi malzemelerle metal işleri, ahşap oymacılığı veya taş heykelcilikte uzmanlaşabilirlerdi. Belki de en çarpıcı sanat objelerinden bazıları, ünlü Xuihtecuhtli maskesi gibi turkuaz mozaik kullananlardır. Çanak çömlek kaplarının yaygın biçimleri arasında parlak renklerde antropomorfik ve özel notlu vazolar bulunur ve bunlar Cholollan'dan ince yapılmış ve çok değerli Cholula mallarıydı.

Aztek sanatı her türlü konuyu tasvir etti, ancak hayvanlar, bitkiler ve tanrılar, özellikle doğurganlık ve tarımla ilgili olanlar özellikle popülerdi. Sanat, Tenochtitlan'ın imparatorluk egemenliğini yaymak için propaganda olarak da kullanılabilir. Sun Stone, Stone of Tizoc ve İkinci Motecuhzoma'nın tahtı gibi örneklerin tümü Aztek ideolojisini tasvir eder ve siyasi yöneticileri kozmik olaylar ve hatta tanrıların kendisiyle yakından ilişkilendirmeye çalışır. Mimari bile bu amaca ulaşabilirdi, örneğin Templo Mayor piramidi Aztek mitolojisinin kutsal yılan dağını, Coatepec'i kopyalamaya çalıştı ve imparatorluk genelinde Aztek sembollerini taşıyan tapınaklar ve heykeller kuruldu.

Çöküş

Yaklaşık 11.000.000 insanı kontrol eden Aztek imparatorluğu, her zaman küçük isyanlarla uğraşmak zorunda kaldı - tipik olarak, yeni yöneticiler Tenochtitlan'da iktidara geldiğinde - ama bunlar her zaman hızla ezilmişti. Aztekler 1515'te Tlaxcala ve Huexotzingo tarafından ağır bir şekilde yenildiklerinde gelgit tersine dönmeye başladı. İspanyolların gelişiyle birlikte, bu isyancı devletlerden bazıları bağımsızlıklarını kazanma fırsatını yeniden yakalayacaklardı. Fatihler (conquistadors) , Hernán Cortés liderliğindeki yüzen saraylarına yelken açarak Eski Dünya'dan nihayet geldiklerinde, Azteklerin lideri Motecuhzoma II ile ilk ilişkileri dostçaydı ve değerli hediyeler değiş tokuş edildi. Yine de, Cortés Veracruz'dayken Tenochtitlan'da küçük bir İspanyol askeri grubu öldürülünce işler kötüye gitti. Motecuhzoma'nın pasifliğinden memnun olmayan Aztek savaşçıları, onu devirdi ve Cuitlahuac'ı yeni tlatoani olarak belirledi. Bu olay Cortés'in tam da ihtiyaç duyduğu şeydi ve kuşatılmış kalan İspanyolları rahatlatmak için şehre döndü, ancak 30 Haziran 1520'de Noche Triste olarak bilinen bölgede geri çekilmek zorunda kaldı. Yerel müttefikler toplayan Cortes on ay sonra geri döndü ve 1521'de şehri kuşattı. Yiyecekleri olmayan ve hastalıktan perişan olan Aztekler, şimdi Cuauhtemoc tarafından yönetiliyordu, nihayet 13 Ağustos 1521'in vahim gününde yıkıldı. Tenochtitlan yağmalandı ve anıtları yıkıldı. Yeni İspanya kolonisinin yeni başkenti küllerinden doğdu ve Olmec'e kadar uzanan Mezoamerikan uygarlıklarının uzun çizgisi dramatik ve acımasız bir son buldu.